Goosh Kon Baa Labeh Khaamoosh Sokhan Migooyam...Paasokham De Be Zabaani Ke Zabaaneh Mano Tost

گوش كن: اي نفس هاي سنگين
صد زبان با همه بي زباني ست-
آه، بشنو كه اينها نفس نيست،
ناله و شكوه و سرگراني ست
من ندانسته بودم- دريغ-
تا چه اندازه خودكام و پستم!
واي بر من، ببخشاي، يارب
كاين همه خودسر و خودپرستم!
نامه ام را به من بازده ... واي!...
آن چه خواندي به نسيان سپارش:
گفتمت دوست دارم؟ ندارم!
اين دروغ است... باور مدارش!